durafshon

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

du-raf-shon

Etimologiyasi

DURAFSHON Bu sifat 'inju', 'gavhar' maʼnosini anglatadigan dur II otiga (ТжРС,140) 'soch-' maʼnosini anglatadigan afshondan feʼlining afshon hozirgi zamon asosini (ТжРС, 35) qoʻshib hosil qilingan boʻlib, tojik tilida 'soʻzlashga chechan ’ maʼnosini (ТжРС,140), oʻzbek tilida esa 'durdek yaltirab turadigan' maʼnosini (OʻTIL,1,240), demak, boshqa-boshka maʼnolarni anglatadi.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[f. — marvarid-

dur sochuvchi] poet. Durdek yaltirab turadigan.

Oʻrta Osiyoning qayrilma qoshi: Biri — Amudaryo, biri — Sirdaryo. Yalt-yalt tebra-nadi tubida toshi, Yoqut yangligʻ yoki duraf-shon goʻyo. T. Toʻla.

Antonimlari

ДУРАФШОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

durafshon
поэт. сверкающий (сияющий) как жемчуг.