eskicha
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
es-ki-cha
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- Eski, ilgarigi vaqtga mansub boʻlgan, ilgarigi odat, rayem, tartib va sh.k. ga mos keladigan; qadimgicha. ◆ Eskicha toʻy. Eskicha usul. Eskicha gap. Eskicha kiyinmoq. Eskicha ishlamoq. v ◆ Bu gapingiz notoʻgʻri, qori, sizning ilmingiz eskicha ilm. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ .
2 kam qoʻll. Avvalgidek. U ◆ onasining bu kinoyasini kulgshshk bilan kechirib, yana eskicha arazda qola beradir. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ . ◆ ..yuqoriga chiqishga qistasa ham, kavushini yechmay, eskicha oʻtira berdi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЭСКИЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Nido[tahrirlash]
eskicha
Talaffuz[tahrirlash]
Chiziqcha: es‧ki‧cha
Ruscha ru
eskicha
старомодный; // старомодно; по-старйнке, по-старому; по-прежнему; ◆ ~ qarashlar старомодные взгляды; ◆ ~ kiyinmoq старомодно одеваться.