fahm

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

fahm

Etimologiyasi

arab. – anglash, tushunish; farosat; bilarmonlik;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Insonning tushunish, anglash, ongli sezish qobiliyati; idrok, farosat; aql. ◆ Ajdodu bobolarning fahmiga balli: Ilk devorni urganlar, kulba qurganlar. M. Shayxzoda. ◆ Fahmini yeb qoʻygan qay bir nogiron Demishki, koʻr boʻlsin butkul bu dunyo. A. Oripov, „Yillar armoni.“

Fahm qilmoq 1) fikr yuritmoq, oʻylamoq, tushunmoq. ◆ Albatta, xoʻjayinniki nohaq. Bolasi bilan oʻralib qoldi, endi ishlay olmaydi, deb oʻylasa kerak u. Men shunday fahm kildim, — kuyinib soʻzladi Yoʻlchi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“ 2) ayn. fahmlamoq.

Fahmiga yetmoq (yoki bormoq) Idrok etmoq, anglamoq; farqiga bormoq, tushunmoq. ◆ Ha, mayli, ukajon, hali yoshsiz, koʻp narsaning fahmiga bormaysiz. "Guldasta". ◆ Ha, faqat tabiblik qilolmaydi. Undan boʻlak hamma narsaning fahmiga yetadi. MirmuhsinMeʼmor.

Antonimlari

ФАҲМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

fahm
сообразительность, сметливость, смётка, понимание, разумение; соображение; разум, рассудок; ◆ fahmimcha, fahm qilishimcha по-моему, по моему разумению; как я понимаю; ◆ fahm qilmoq понимать, соображать, догадываться; ◆ fahmi yetik сообразительный, догадливый, сметливый; ◆ fahmiga yetmoq, fahmiga bormoq соображать, разуметь, понимать.