gʻajir
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻa-jir
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- I Oʻlimtiklar bilan ovqatla-nadigan, burgut kabi katta yirtqich qush. ◆ Shirinni bogʻladi togʻning toshiga, Gʻajir ega boʻlar, dedi loshiga. "Shirin va Shakar" . ◆ Har oʻlikka quzgʻun tushib, Gʻajir qoʻnib tortqi-lashib, Tortishdi maydon ichinda. "Ravshan" .
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻa-jir
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
- II taql. s. Baʼzi narsalarning ishqalanishidan chiqadigan, gʻashga tegadigan tovushni bildiradi. ◆ Aravalar gʻajir-gʻajiri quloqni batang qiladi. "Sharq yulduzi" .
- Gʻajir-gʻajir qilmoq Shunday tovush chiqarmoq (takror holda).
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАЖИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.