gʻarib

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻa-rib

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[a. — yot, begona, oʻzga; no-

tanish, nomaʼlum] 1 Qarindosh-urugʻi yoʻq, biror homiysi, koʻmakchisi boʻlmagan, kim-sasiz; musofir. ◆ Gʻarib koʻnglini gʻarib bi-lur. Maqol . ◆ sht Bu gʻarib va kimsasiz kishi asli Sabzavor shahridan boʻlib, falakning gardishi bilan Hirotga kelib kolgan. Mir-muhsin, «Meʼmor» . ◆ Fayzi kasalxonadan ket-gandan keyin, bamisoli gʻarib boʻlib qoldim. E. Raimov, «Ajab qishloq» .

2 Kambagʻal, qashshoq; faqir, bechora. ◆ Tir-noq-la yer oʻyib, suvlar oqizgan Gʻariblar ahvoli kolardi tangga. Gʻayratiy . ◆ Bozor Hamroyevich, oʻgʻli gʻaribgina bir oilaga naka-dar katta gʻam-tashvish orttirganini tushundi. Oʻ. Usmonov, «Sirli sohil» .

3 koʻchma Nochor holatli; koʻrimsiz; ahvo-li tang. ◆ ..shahar chetida ijarada, gʻarib bir xonada.. yashardik. M. M . Doʻst, Lolazor. ◆ Gi-yohlari qovjiragan gʻarib mozorga tikilib oʻtirib, oʻtgan bolaligini.. esladi. S. Ahmad, «Ufq» . ◆ Oʻzi hamma vaqt gʻarib yashashiga kora-may, juda serpardoz edi. S. Zunnunova, «Gul-xan» .

4 kam qoʻll. Ajib, qiziq, ajoyib. ◆ Sizlar emas, otang nima boʻladi, Bolam, jang endi gʻarib boʻladi. "Malikai ayyor" . ◆ Agar gumonim toʻgʻri boʻlsa, Komilbekning qotili Homid-dir! — Bu soʻz Otabekni ajablantirgani-dek, usta Olimga gʻarib eshitilgan edi. A. Qodiriy, «Oʻtgan kunlar» .

Antonimlari

ҒАРИБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Turkcha: gariban

Ruscha _ru

gʻarib
1 одинокий, бесприютный; безродный; лишённый поддержки, беспомощный; бедный;
2 уст. чужеземец, иноземец, странник.