gʻayri
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻay-ri
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
- I \a. — boshqa, oʻzga
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
koʻm., kt.
kam qoʻll. (ch.k. bilan). Boshqa, oʻzga; tashqari. ◆ Harchand ichkari va tashqari izlab, ushbu xatdan gʻayri asar topmadik. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
- GʻAIRI II kt. 1 Notanish, yot, begona. ◆ Men naylayin, ota, bagʻri qoraman, Koʻz koʻrmagan gʻayri yurtga boraman. "Ravshan" . ◆ Mahdum ulamo, amaldor va gʻayrilarni toʻrt-besh soatdan beri qabul qila-qila, miyasi suyul-gan edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
2 Boshqacha, oʻzgacha. ◆ -Qaysi rayonga? — hayajonlanib soʻradi Qudrat, oʻziga yarashma-gan gʻayri bir ovoz bilan. 3. Fatxullin, „Soʻn-mas yulduz“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒАЙРИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.