gʻijir
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻi-jir
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
taql. s. Qattiq narsalarning bir-biriga ishqalanishidan \osil boʻla-digan yoqimsiz tovushni bildiradi. ◆ Eshik-ning gʻijiri. Karavotning gʻijiri bolani uygʻotib yubordi. n ◆ Tuprogʻi bilq-bshgq koʻ-chadan aravaning asablarni parmalaydigan gʻijiri eshitilardi. Oybek, „Navoiy“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒИЖИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.