gʻiybat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻiy-bat

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — yoʻqlik, mavjud

emaslik; vaqtincha yoʻq boʻlish] Birovni kamsitib, aybsitib, yomonlab gapirish, fisq-fasod. ◆ Bekorchining hunari — gʻiybat. Maqol . ◆ Bolali uyda gʻiybat yoʻq. Maqol . n ◆ Afsuski, mayda-chuyda gʻiybatlarga be-rildim, birovni birovga qarshi qayradim, xullas, umrim oʻtib ketdi. M. M . Doʻst, Lo-lazor. ◆ Boʻlim boigʻshgʻi chiqib ketdi deguncha gʻiybat boshlanadi. F. Musajonov, «Himmat» .

Gʻiybat qilmoq Gʻiybat tarzidagi gaplar aytmoq, shunday gaplar bilan aybsitmoq, yomonlamoq. ◆ Baʼzi ayollarga hayronman, ik-kitasining boshi qoʻshildimi — bas, birov-larni gʻiybat qilgani-qshggan. M. Xayrulla-yev, «Koʻngil» . ◆ Kishi mehnat qshshasa, gʻiybat qiladi. Mirmuhsin, «Umid» .

Antonimlari

ҒИЙБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻiybat
сплетня, злословие; пересуды; ◆ ~ qilmoq сплетничать, судачить; злословить; ◆ birovning ~ini qilmoq трепать чьё-либо имя; ◆ bolalik uyda ~ yoʻq погов. в доме, где есть дети, не сплетничают (букв. нет сплетен).