gʻoʻngʻillamoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

gʻoʻn-gʻil-la-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 "Gʻoʻng-gʻoʻng" degan tovush chiqarmoq. ◆ Qovogʻari sekin gʻoʻngʻillab uchib oʻtdi. P. Qodirov, „Erk“ . ◆ Qorongʻilik ichidan kecha qoʻngʻizi gʻoʻngʻillab uchib, oʻzini chiroqqa urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

2 koʻchma Tushunib boʻlmaydigan tarzda soʻzlamoq, poʻngʻillamoq, doʻngʻillamoq. ◆ Pal-mon, xuddi oʻlayotgan kuchukka achinib gapir-ganday, oʻzicha gʻoʻngʻillar edi. A. Muxtor, „Qo-raqalpoq qissasi“ . ◆ Ahmad Husaynni mudroq bosganda, taqvodor ota gʻoʻngʻillab, qurʼon oʻqishga kirishdi. Oybek, „Nur qidirib“ .

Antonimlari

ҒЎНҒИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

gʻoʻngʻillamoq
бормотать, бурчать, ворчать;
2 жужжать; qayerdadir qovogʻari gʻoʻngʻillaydi где-то жужжит шершень.