gʻoʻngʻillamoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻoʻn-gʻil-la-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 "Gʻoʻng-gʻoʻng" degan tovush chiqarmoq. ◆ Qovogʻari sekin gʻoʻngʻillab uchib oʻtdi. P. Qodirov, „Erk“ . ◆ Qorongʻilik ichidan kecha qoʻngʻizi gʻoʻngʻillab uchib, oʻzini chiroqqa urdi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 koʻchma Tushunib boʻlmaydigan tarzda soʻzlamoq, poʻngʻillamoq, doʻngʻillamoq. ◆ Pal-mon, xuddi oʻlayotgan kuchukka achinib gapir-ganday, oʻzicha gʻoʻngʻillar edi. A. Muxtor, „Qo-raqalpoq qissasi“ . ◆ Ahmad Husaynni mudroq bosganda, taqvodor ota gʻoʻngʻillab, qurʼon oʻqishga kirishdi. Oybek, „Nur qidirib“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒЎНҒИЛЛАМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.