gʻurbat
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻur-bat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – gʻariblik, kimsasizlik, musofirlik;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Vatandan uzoqda yashash; musofirlik, gʻariblik. ◆ Gʻurbatda gʻarib shodmon boʻlmas emish. El anga shafiqu mehribon boʻlmas emish. Alisher Navoiy. ◆ Yigʻlarsan qayerda deb, Mening oʻxtashim. Gʻurbatda ovunchogʻim, Munis yoʻldoshim. Gʻayratiy.
2. Gʻam-tashvish, kulfat. ◆ Oʻgʻlim, bunaqa behayo qiz ekan, vaqtida bilib, oʻzingizni chetga olganingiz yaxshi boʻlibdi. Shukur qiling! Bitta tugʻib olgandan keyin, umringiz gʻurbatda oʻtib ketardi. Mirmuhsin, „Umid.“ ◆ Kun sari gʻurbatimiz ortmoqda, nahotki yovuzlar daf boʻlmasa, najot yoʻqmi sira?! Oybek, „Nur qidirib.“
3. s. t. Ortiqcha tashvish keltiruvchi narsa, ish. ◆ Uxlashga hushtak chalinishi bilan, uyqusizlik va tergov gʻurbatlari charchatgan kishilar darrov oʻrinlariga kirdilar. Shuhrat, „Jannat qidirganlar.“ ◆ E, omon boʻl! — dedi Qarshiboy ota, oshnasining goʻlligi nasha qilib, — oʻzing eski gʻurbatsanda. H. Nazir, „Suv gadosi — oqpadar.“ ◆ Bir kelib ketmasangiz boʻlmaydi shekilli, joʻrangiz prokuraturani aralashtirib, toza gʻurbat qilyapti. "Yoshlik".
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒУРБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.