gʻururli
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gʻu-rur-li
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Gʻururlanish hissi kuchli, gʻururi baland. ◆ Gʻururli yigit.
2 Kibr-havoli; takabbur. ◆ Ahmad maxdum aslida kibrli va gʻururli odam. S. Ayniy, „Esdaliklar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҒУРУРЛИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
gʻururli
1 гордый; горделивый; задорный;
2 важный, высокомерный, чванный.