gerdaymoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ger-day-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1. Viqor bilan koʻkragi-ni kerib, qaddini rostlab yurmoq.
◆ Barot polvon devday gerdayib turgan mingboshining yoniga bordi. M.Ismoiliy, „Fargʻona t“
◆ Boyvachcha koʻchada, xalq orasida qanday boʻlsa, uy ichida ham shunday gerdaygan, zugʻumli edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2. koʻchma Ortiq darajada magʻrurlanmoq, manmanlik qilmoq, kerilmok, kekkaymoq.
◆ Maʼlumotim yetarli, deb gerdaygan kishi koʻp bilimlardan bebahra qoladi. R. Usmonov, „Odobnoma“ .
◆ Gʻafur Gʻulomning bu gaplari, albatta, hozirgina kiribkelgan, aruzda toʻrt-tagina gʻazal yozib gerdayib yurgan kishiga ishora edi. Shukrullo, „Saylanma“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ГЕРДАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.