guvoh
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
gu-voh
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
GUVOH Bu ot ПРСda [gävah] va [govah] shakllarida (429), ТжРСda guvoh shaklida (105), OʻTILda ham guvoh shshslida (195) keltirilgan; oʻzbek tiliga tojik tilidagi shakli olingan: 'biror vokea-hodisaning sodir boʻlganini koʻrganligini tasdiklovchi kishi', 'shohid' maʼnosini anglatadi. Bu ot bilan oʻzbek tilida guvohlik oti hosil qilingan boʻlib, guvohlik ber- birikmasi tarkibida ishlatiladi.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
f. - shohid
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 Boʻlib oʻtgan voqea-hodisalarni oʻz koʻzi bilan koʻrgan yoki ularning haqiqatan ham boʻlganligini tasdiqlash uchun shu ish boʻlgan joyga maxsus chaqirilgan kishi; shohid. ◆ Sidiqjon oʻn bir guvohni yoniga olib, rayonga joʻnadi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Men ishilobgacha va inqshyubdan soʻng dehqonlarimiz kechirgan hayotlarining jonli guvohiman. N. Safarov, „Oloali izlar“ .
2 huq. Sud yoki tergovdagi ish yuzasidan oʻz bilganlarini aytib berish uchun sudga chaqirilgan kishi. ◆ Sudga guvohlarni chaqir-moq. yash Tergovchi h, 1◆ m qariyaning guvoh ma-riqasida ishga aralashtirgani, uning al-danganiga shubha qshshasdi. S. Yunusov, „Ku-tilmagan xazina“ .
3 Voqea-hodisa, fikr, holat va sh. k. ning toʻgʻriligini tasdikdovchi narsa; dalil. ◆ Kishini mehnat ulugʻlaydi. Siz-biz koʻrgan hurmat-ehtirom — buning guvohi. Gazetadan .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ГУВОҲ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
guvoh
OʻTIL