gʻaladon
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]gʻa-la-don
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]a. + f. (jb-di — gʻalla idi-shi, don saqlanadigan joy
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Omborda galla (don, un) saqlash uchun atrofi oʻralgan joy. ◆ Toʻxta oxun oshxona eshigining chap bi-qinidagi soʻrida, kattakon gʻaladon yonida oʻtirardi. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o.
2 Stol, javon va sh.k. larning narsa solib qoʻyiladigan tortmasi, yashigi. ◆ Kitob javonining pastki gʻaladoniga doim eng kerakli hujjatlarini qoʻyardi. D. Nuriy, „Osmon ustuni“ . ◆ Professor stol gʻaladoni-dan gazeta olib, ikkala ayolning tumshugʻi tagida silkitdi. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ .
3 Pul yoki mayda buyumlar saqlash uchun xizmat qiladigan yashik, quticha. ◆ Gʻaladonni hisoblab koʻrsam, olti tanga bir miri boʻp-ti. Gʻ. Gʻulom, „Shum bola“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҒАЛАДОН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.