haqir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-qir

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

[ya. — razil, qabix, jir-

kanch; tuban, past; qadrsiz; xor] 1 Hech kim izzat-xurmat qilmaydigan; qadrsiz, xoʻr-langan. ◆ Siz kabi ulugʻ odam mendek faqir va haqir musofirni mamnunlik bilan kutib olgani uchun boshim osmonga yetdi. M. Osim, „Ibn Sino qissasi“ . ◆ Gʻulomjon.. haqir ota yonida koʻz yoshlarini yum-yum toʻkib turgan baxtsiz bolalarning yalangʻoch, ozgʻin bada-niga qarab, yuragi ezildi. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o.

2 koʻchma Oʻzini xammadan past oladigan, kamtar banda. ◆ Haqiringiz xizmatga tayyor.

Antonimlari

ҲАҚИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

haqir
1 жалкий, униженный, подвергнутый оскорблениям и унижениям;
2 уст. эпист. покорный слуга; ◆ ~ingiz ваш покорный слуга.