harif

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ha-rif

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. — sherik, birga ish-

lovchi; oʻrtoq, ulfat; birga oʻynovchi; mi-joz] 1 kt. Sherik, joʻra, ulfat. ◆ Mirvali bangining harifi hisoblangan Oʻtarboy unga javob berdi. A. Qodiriy, „Obid ketmon“ . ◆ Axir, bekas bir notavon, unutilgan gʻarib-ni Qahraton qish kechasida yoʻqlardi qay harifi. R. Bekniyoz, „Toʻtiyo“ .

2 Biror kimsaga zid harakat qiluvchi, qarshi kurashuvchi; raqib. Kurash maydoniga tushgan polvon — er Bellashib olmoqqa ha-rif chaqirar. M. Shayxzoda. ◆ Tabibiy bilan munosabatlari buzuqligini eshitib, Said Gʻoziga oʻxshagan hariflari pinhona kulib yurgan edi.. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .

Antonimlari

ҲАРИФ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

harif
книжн.
1 партнёр;
2 противник (в борьбе).