hassos

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

has-sos

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

a. حَسّاس — taʼsirchan, hissi-yotga beriluvchi; sezuvchan, sezgir

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

1 Narsa-hodisaning mohiyatini tez, toʻgʻri va toʻla his etuvchi, biror soha yoki sohalarda oʻta bilagʻon, oʻtkir bilimli va sezgir. ◆ Hassos shoir. Hassos sanʼatkor. yat Shoir va hassos publitsist Gʻafur Gʻulom taraqqiyot dush-manlarining turli koʻrinishdagi nayrang-larini oʻz sheʼrlarida oʻtkir soʻz bilan fosh qildi. Gazetadan .

2 koʻchma Oʻtkir, sezgir. ◆ Undagi hassos qalb, quvlikni bilmaydigan soddalik, epli-shudlilik.. allaqachonlar ustozining eʼti-qodini qozonib olgan edi. J. Abdullaxonov, „Toʻfon“ . ◆ Uning hassos kalami bilan bitil-gan sheʼr misralari iplarga tizilgan shoda-shoda marvaridlardir. V. Abdullayev, „Sharq-ning ulkan shoiri“ .


Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

ҲАССОС. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]