himo
Oʻzbekcha (uz)[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)himo 1[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hi-mo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
kam qoʻll. Biror ish-harakatni bajarishda kimsaga beriladigan jismo-niy yordam; koʻmak. ◆ Tursunboy qanorni koʻta-rishib, mashinasining tumshugʻiga olishdi. Soʻngra himo bilan Alijonning orqasiga qoʻydi. H. Nuʼmon, „Fasllar“ . ◆ Seni mingan yigit kirar savashga. Avliyocha himo berding yoʻldoshga, Oʻn toʻrt safar duchor boʻlding Bektoshga, Shu arabning dodin bergan be-dovsan. "Xushkeldi" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
himo II[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
hi-mo
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
s. t. Imo. ◆ Manovi pakanagina odam bir himo bilan oʻzini hurmat va qadr-qiymatning eng baland pogʻonasiga koʻtarib qoʻyishiga imoni komil! A. DilMurod, „Fano dashtidagi qush“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ҲИМО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.