himo
Qiyofa
himo 1
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]hi-mo
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]kam qoʻll. Biror ish-harakatni bajarishda kimsaga beriladigan jismo-niy yordam; koʻmak. ◆ Tursunboy qanorni koʻta-rishib, mashinasining tumshugʻiga olishdi. Soʻngra himo bilan Alijonning orqasiga qoʻydi. H. Nuʼmon, „Fasllar“ . ◆ Seni mingan yigit kirar savashga. Avliyocha himo berding yoʻldoshga, Oʻn toʻrt safar duchor boʻlding Bektoshga, Shu arabning dodin bergan be-dovsan. "Xushkeldi" .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]himo II
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]hi-mo
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]s. t. Imo. ◆ Manovi pakanagina odam bir himo bilan oʻzini hurmat va qadr-qiymatning eng baland pogʻonasiga koʻtarib qoʻyishiga imoni komil! A. DilMurod, „Fano dashtidagi qush“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ҲИМО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.