hujra

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

huj-ra

Etimologiyasi

a. s'j-?-*' — xona, boʻlma; kayuta

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kishi yashaydigan kichkina xona, uycha. ◆ Rano shu soʻzni aytib, orqasiga qayta berdi, eshikni boyagicha yopib, hujradan yiroq-lashdi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ . ◆ Choʻlda men oʻzimga kichkinagina hujra qurib ol-ganman. "Oʻzbekiston quriqlari" . ◆ Davlatyor qaytdi. Elmurod chiy toʻsiqlik ayvon oldida n asta oduMjia6, oʻz hujrasiga oʻtdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 tar. Madrasa, qorixona va mayejidda shogirdlar, domullalar yashashi uchun ajra-tilgan kichik xona(lar). ◆ Bu hujralarning koʻpchiligi bir eshikli va oldi ravoqli boʻ-lib, odam ham, havo ham, ziyo ham oʻsha bir eshikdan kirardi. S. Ayniy, „Esdaliklar“ . ◆ Madrasa hujrasi sochadi ziyo, Asrlar qaʼri-ga zulmatni quvib. A. Sher .

Antonimlari

ҲУЖРА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

hujra
1 маленькая комната, комнатка, каморка, келья; ◆ ~i xolis своя (личная) комната;
2 ист. худжра (жилая келья при медресе).