iftor

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

if-tor

Etimologiyasi

a. jLkil — nonushta qilish; roʻza ochish

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

din. 1 Roʻza kunlari shom paytida oʻtkaziladigan roʻzani ochish, ogʻiz ochish marosimi; ogʻiz ochib ovqatlanish. ◆ Iftor kilmok. Iftorga oʻtirmoq. m ◆ Afandi uzun kun roʻza tutib toliqqan edi, iftordan keyin machitga.. chiqmadi. "Latifalar" . ◆ To-hir keksa ota-onasi bilan iftor kilmoqda edi. P. Qodirov, „Yulduzli tunlar“ .

2 Iftor vaqtida beriladigan ziyofat, mehmondorchilik. ◆ [Mirobid] Urf-odatlarni hurmat qiladi: har yili besh-oʻnta kishini.. iftorga chaqiradi. V. Gʻofurov, „Vafodor“ .

Antonimlari

ИФТОР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

iftor
рел. ежевечернее розговенье в дни мусульманского поста (уразы); ◆ ~ qilmoq разговляться, принимать после заката солнца пищу после дневного поста.