inju
Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]
Oʻzbekcha (uz)inju 1
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]in-ju
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 Marvarid, dur. ◆ Toʻy oqshomi inju taqqan yetim qiz, Majnuntolning marjonida bulduriq. Gʻ. Gʻulom . ◆ Koʻzlaridan oqqan tomchilar quyoshda injuday yonadi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .
2 koʻchma Injuga nisbatlangan narsa. ◆ Doʻstimdir lojuvard, shaldiroq suvlar — mening yuragimga oqqan injular. J. Kamol . ◆ Javohirga, injuga toʻlmish Oltin chanoq — oltin koʻzalar. Uygʻun.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]inju II
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]in-ju
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]tar. Chingizxon xonadoni aʼzolariga tegishli yer-suv; keyinchalik sho\lar, amirlar, xonlar xonadoni aʼzolariga tegishli yer-suv.
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]ИНЖУ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
inju I
жемчуг; перл; // жемчужный; ◆ boʻynida qator-qator ~ на шее у неё нити жемчуга; ◆ Koʻzlaridan oqqan tomchilar quyoshda ~day yonadi (Ойбек, «Ќутлуѓ ќон») Показавшиеся на глазах капли (слёз) горят на солнце, словно жемчуг; ◆ ~ tish белые, как жемчуг, зубы; жемчужные зубы.
inju II
ист. удельные земли (первоначально - земли, входившие в личный удел членов дома Чингиз-хана.)