irgʻitmoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ir-gʻit-moq

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Irgʻimok, fl. ort. n. Ilon yurgan qiyin yoʻldan " ◆ Chu" deb otini irgʻitdi. "Nigor va Zamon" .

2 Otmoq, uloqtirmoq. ◆ Yelkadagi yukni irgʻitmoq. Qoʻlga tushgan narsani irgʻitmoq. yash Gʻulomjon.. qamchini mingboshining qoʻli-dan yulib olib, supaga irgʻitdi. M. Ismoi-liy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Qoʻziboy har toshni irgʻitganda, gimnastikachshshrday yengil gav-dasi bilan bir irgʻib tushar va bu qiligʻidan oʻzi zavqlanib kulardi. H. Nazir, „Soʻnmas chaqmoqlar“ .

3 Yuqoriga tomon silkimoq, koʻtarib tashlamoq. ◆ Arava ohista yoʻl bosardi, qoʻtos-lar sekin, yalqov qadam taitar va oʻqtin-oʻqtin aravakash "xoʻsh-xoʻsh!" deb, quruq suyak qoʻtoslarga qamchi irgʻitib qoʻyardi. Oybek, „Nur qidirib“ . ◆ Yer, xuddi ot olib qochgan ara-vaday, kishini irgʻitib-irgʻitib tashlar edi. A. Qahhor, „Oltin yulduz“ .

Antonimlari

ИРҒИТМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

irgʻitmoq
понуд. от irgʻimoq
1 заставлять или позволять прыгать;
2 бросать, сбрасывать, скидывать; выбрасывать; подбрасывать; yelkadan yukni irgʻitib tashlamoq сбросить ношу с плеча; Domla aftini burishtirib xatni oxirigacha oʻqimasdan irgʻitib yubordi (А. Ќаћћор, «Сароб») Домулла, скривив лицо, отбросил письмо, не дочитав его до конца; ◆ yuqoriga ~ подбросить вверх;
3 пришпоривать (лошадь);
4 спорт. метать, бросать; толкать; ◆ nayzani ~ метать копье; ◆ yadroni ~ толкать ядро.