istigʻno

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

is-tigʻ-no

Etimologiyasi

arab.– ehtiyojsizlik, badavlatlik; noz-karashma qilish;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. Muhtoj boʻlmaslik (ehtiyoj sezmaslik) his-tuygʻusi, shunday his-sezgili munosabat, holat. ◆ Egasining odamgarchiligi har qancha katta boʻlganda ham, mehmonlaring.. istigʻno va vijdon doirasidan chiqmasligi lozim. A. Qodiriy, „Obid ketmon.“

2. Goʻzal qiliq bilan tortinish; noz. ◆ Nuqra Davronning oʻziga qadalib turgan koʻzlariga: "Menga munaqa qaramang", deganday istigʻno bilan boqdiyu, barmoqlarini silkitgancha, daraxtlar orasiga shoʻngʻib ketdi. S. Karomatov, „Soʻnggi barxan.“ ◆ Bas, bas, — deb Qirmizxon istigʻno bilan chimirildi. N. Aminov, „Yolgʻ. far.“

Antonimlari

ИСТИҒНО. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

istigʻno
равнодушие; пренебрежение; ◆ noz-~ см. noz.