izdihom

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

iz-di-hom

Etimologiyasi

\a. ^ j jl — odamlarning bir joyga toʻplanishi, tirbandligi; tiqilinch

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

kt. Odamlar toʻdasi, olomon; yigʻin, davra. ◆ Bu yerda ham bir necha yuz kishilik izdihom besh-oltita xon navkarlarini oʻrab olib, toshboʻron qilmoqda edi. P. Qodirov, „Yul-duzli tunlar“ . ◆ Tojiboy, agar Muqimiy "xoʻp" degudek boʻlsa, shu notanish izdihomning oʻrtasiga tushib, childirmani qars urib, Mu-qimiyning boshiga odam toʻplashga tayyor edi. S. Abdulla, „Mavlono Muqimiy“ .

Antonimlari

ИЗДИҲОМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.