izofa
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
i-zo-fa
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
arab. – qoʻshish, bogʻlash;
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
1 esk. kt. Qoʻshish, bogʻlash, tirkash.
- Izofa qilmoq Qoʻshmoq, bogʻlamoq. ◆ Yana oʻz fikri bosavoblarini izofa qilib, qusur va xatolarimizni tanbeh etsalar. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar.“
2 tlsh. Fors, arab va baʼzi turkiy tillar grammatikasida: aniqlanmish bilan undan keyin joylashgan aniqlovchini bogʻlovchi urgʻusiz unsur; bogʻlanishning fors tilidan oʻzlashgan shunday turi oʻzbek tilida koʻpincha undoshlardan keyin "i", unlilardan keyin "yi" keltirish bilan boʻladi, ◆ oshiqi beqaror, shahri azim, bodi sabo, oynayi jahon, baloyi nafs.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ИЗОФА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.