jamoa

Qoraqalpoqcha (kar)

Pak qiz

Ot

jamoa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ja-mo-a

Etimologiyasi

a. l — birlashma; uyush-ma; guruh

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Qishloq, mahalla va uning aholisi. ◆ Doʻstmat pulni sanab, choʻntakka sol-masdanoq, jamoada har bir oilaning tuynu-gidan chiqadigan tutunga qarab, qozonda nima qaynayotganini sezadigan xumkalla ellikbo-shi yetib keldi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .

2 esk. Qishloq kengashi. ◆ Dadamni ikki marta jamoa chaqirtirdi. A. Qaxhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Arizaga Qumqishloq kambagʻal dehqonlari va jamoa faollari-dan yuz oʻttiz kishi qoʻl qoʻygan. H. Gʻulom, „Mashʼal“ .

3 Muayyan, bir xil ish bajaruvchi kishi-lar guruhi. ◆ Ikki-uch yildan beri uylariga kun sayin sovchilar jamoasi yogʻilib yotganligidan, bu sovchilar ham oʻshalarning birisidir, deb oʻylagan edi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

4 Xaloyiq, birodarlar. ◆ Tilovat soʻngida yurt moʻysafidlaridan biri oʻrnidan turdi: -Jamoa, Asqar oqsoqol qanday odam edi? —Rahmatli yaxshi odam edi. "Yoshlik" .

Antonimlari

ЖАМОА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

OʻTIL

Ot

jamoa (koʻplik jamoalar)

Ruscha _ru

jamoa
1 селение и люди, живущие в нём; сообщество проживающих в одном квартале людей; ◆ Hamroqul ~ning eng qashshoqlaridan biri (П. Турсун, «Ўќитувчи») Хамракул является одним из самых бедных в селении; ◆ ~ soveti уст. сельский совет;
2 ист. сельская община; ◆ ovul ~si аульная община;
3 люди, общество.