janob

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)
[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]

ja-nob

Aytilishi[tahrirlash]

Etimologiyasi[tahrirlash]

arab. – tomon, taraf; muhtaram zot;

(koʻpincha "janoblari", "janobingiz" shaklida)

Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]

Maʼnosi[tahrirlash]

1 Oʻtmishda va hozir kishilarni, amaldor yoki davlat arboblarini ulugʻlash shakli. ◆ Elchi janoblari. Bosh vazir janoblari. ◆ [Shayxulislom:] Demak, janoblarining hukmi jiddiy? [Navoiy:] Taqsir, saltanat ishlarida hazil boʻlmaydi. Uygʻun va I., „Sulton, Alisher Navoiy.“ ◆ Bu zamonda Navoiy janoblaridek pok odam hargiz topilmas. Oybek, „Navoiy.“ ◆ -Qozi domla muhtaram Teshaboy janoblarining iltifotlaridan mamnun boʻlibdilar, — dedi qori. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“

2 salb. Kishi ismlariga qoʻshiladigan kesatiq soʻz. ◆ Dekanatdan chiqsam, Boqizoda janoblari yalpayib, choy ichib oʻtiriptilar. S. Karomatov, „Oltin qum.“

Sinonimlari[tahrirlash]

Antonimlari[tahrirlash]

ЖАНОБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari[tahrirlash]

Ruscha ru

janob
1 господин; ◆ elchi ~-lari господин посол;
2 превосходительство; ◆ Siz ~ oliylari Ваше высокопревосходительство.