jarchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

jar-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 tar. Odamlar koʻp toʻplana-digan joylarda baland ovoz bilan rasmiy eʼlonlar eshittirib yuruvchi kishi. ◆ Erta-siga jarchilar shahar va qishloqlarda xalqni hasharga chorlab, jar chaqirdilar. J. Shari-pov, „Xorazm“ . ◆ Shu payt odamlarni majlisga chaqirayotgan jarchining tovushi eshitildi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqlari“ . ◆ Muhammad Rahimi soniy Bahodir hazratlarining shah-riston sayriga otlanganini maʼlum qilib, ikki jarchi ikki tomonga ot solib ketdi. S. Siyoyev, „Yorugʻlik“ .

2 koʻchma Xabar-darak beruvchi. ◆ Qushlar misoli bir jarchi, hamma narsani oldindan ilgʻashadi. Toʻzisa, uyga qaytib kelmasa, demak, qandaydir kor-hol albatta boʻladi, xo-nadon ham toʻziydi. "Yoshlik" .

3 koʻchma Tashviqotchi, targʻibot qiluvchi. ◆ Hamid Olimjon ilm-maʼrifat, yangi hayot jarchisi boʻlib, ixlos bilan xizmat qildi. N. Safarov, „Olovli izlar“ .

4 Malay, xizmatkor, yugurdak. \Yoʻlchi] Endi barchasidan voz kechdi va oʻz ichida shun-day oʻyladi: [◆ Abdishukur] Boylarning jarchisi ekan. Oybek, „Tanlangan asarlar“ .

Antonimlari

ЖАРЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

jarchi
1 ист. глашатай;
2 перен. вестник, глашатай; ◆ doʻstlik ~si глашатай дружбы.