jinoyat
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ji-no-yat
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[d. — ayb, gunoh; ji
noiy ish] 1 XUK- Davlat qonunlari bilan belgilangan tartibga xilof va shu qonun-larga asosan javobgarlikka tortishni ta-lab qiladigan, jamoat uchun xavfli xatti-harakat. ◆ Ogʻir jinoyat. Amaldan foydalanib qilingan jinoyat. Jinoyat ustida ushlamoq. n ◆ Tergov tugashi uchun esa jinoyatga iqror boʻlish kerak. H. Gʻulom, „Mashʼal“ . ◆ Bir marta jinoyat kalgan odam oʻsha jinoyatini yopish uchun yana oʻn marta jinoyat qilishdan xam qaytmas ekan. N. Fozilov, „Diydor“ .
2 koʻchma Yomon oqibatlarga olib bora-digan zararli xatti-harakat, ish; gunoh. ◆ Bas, siz bilan biz, Tojiboy aka, bu ishga raxbar-lik qilish oʻrniga qoʻl siltar ekanmiz, jinoyat kalgan boʻlamiz va buning uchun xal k oldi-da javobgar boʻlamiz. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Bunday ishni kechiktirish jinoyat. Sh. Rashidov, „Gʻoliblar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
ЖИНОЯТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
jinoyat
преступление, злодеяние; // преступный; уголовный; ◆ ~ kodeksi юр. уголовный кодекс; ◆ eng ogʻir ~ тягчайшее преступление; ◆ ~ qilmoq совершать преступление; ◆ qilgan ~i uchun jazo tortmoq понести наказание за совершенное преступление.