joʻsh

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

joʻsh

Etimologiyasi

JOʻSH: joʻsh ur- iborasi tarkibida qatnashadigan bu tojikcha birlik asli 'qayna-' maʼnosini anglatadigan choʻshidan feʼlining hozirgi zamon asosiga teng boʻlib (ТжРС, 521), 'toʻlqinlanish', 'mavjlanish' maʼnosini anglatadi (OʻTIL, I, 293).
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

[ fors. – qaynash; gʻalayon, tugʻyon ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Joʻsh urmoq poet. 1) qattiq toʻlqinlanmoq, mavj urmoq. ◆ Dengiz joʻsh urmoqda. ◆ Bizning xayot juda keng, joʻsh urgan dengiz. Gʻayratiy. 2) koʻchma qaynamoq, toʻlib toshmoq. ◆ Zebixon xam, Adolat xam buni yaxshi xis qilishar, lekin jabru jafolar iskanjasida faryodga kelgan qalblarida odam boʻlib yashash istagi joʻsh urardi. S. Zunnunova, „Gulxan.“ ◆ Yuraklarda joʻsh urgan Havaslardan soʻyladik. Z. Diyor. .

Joʻshga kelmoq 1) q. joʻsh urmoq 1; 2) jazavasi tutmoq.

Antonimlari

ЖЎШ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

◆ joʻsh:
~ urmoq бурлить, бушевать, клокотать, бить ключом; ◆ koʻnglim ~ urdi у меня сердце забилось, душа затрепетала.