kelbat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

kel-bat

Etimologiyasi

\f. _bJLS — gavda, tana; gavda tuzilishi, koʻrinishi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

shv. Qomat, bichim, qiyofa. ◆ -Toʻlamat aka, butun boshliq toʻngʻizni bitta oʻzingiz yeb qoʻymagandirsiz, yarim-yor-tisi turgandir? — dedi kelbati Toʻlamatga oʻxshabroq ketadigan bir yigit. S. Anorbo-yev, „Oqsoy“ . ◆ Bola bobosining ulkan kelbati-ni boshdan-oyoq kuzatarkan, bobom hammadan zoʻr, degan qarorga keldi. N. Norqobilov, „Bekatdagi oq uycha“ . Oyoq olishlari va kelba-ti quyib qoʻygandek otasining oʻzi edi. N. Qobil, Unutilgan sohillar. ◆ U oʻqlangan miltiqdek tikka turibdi. Kelbatida na hayiqish, na istihola. S. Siyoyev, „Avaz“ .

Kelbat bermoq Oʻxshamoq, oʻxshashligi boʻlmoq. ◆ Faqat burnining puchuqligi Momo-qizga kelbat beradi. T. Murod, „Yulduzlar mangu yonadi“ . Kelbati kelmoq ayn. kelbat bermoq. ◆ Menga kelib gapirding Shirinning otin, Jodugarcha kelar sening kelbating. "Bahrom va Gulandom" . ◆ Koʻkdoʻnan deb jami qalmoq qaradi, Koʻkdoʻnanga hech kelbati kel-madi. "Alpomish" .

Antonimlari

КЕЛБАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kelbat
стан, фигура, телесложение; внешность, облик; ◆ ~i kelishgan yigit стройный парень.