kepata
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ke-pa-ta
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
shv. Qiyofa holati (odatda yomon, ayanch, achinarli ahvol). U.. ◆ najot yoʻlini butunlay yoʻqotgan kishi kepatasi-da oʻtirardi. S. Ahmad, „Oydin kechalar“ . ◆ Pa-ranjili xotin oʻgʻlining zahil yuzini, ozib ketganini koʻrib, yigʻlab yubordi: -Voy, ay-lanay bolam-yey! Jon bolam-yey! Seni qanday kepataga solibdi-ya bu zolim! M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ ..xumordan chiqquncha kaltakla-shibdi. Tagʻin bir kepatada tashlab ketish-ganini ayting! E. Aʼzam, „Kechikayotgan odam“ . ◆ Shamol hamma narsani oʻz hukmiga oladi.. Istagan kepatasiga solaveradi. J. Abdul-laxonov, „Toʻfon“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КЕПАТА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.