kifoya

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

ki-fo-ya

Etimologiyasi

arab. – yetarlilik; zarur miqdorning borligi]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

rvsh. Qanoatlansa boʻladigan darajada, qanoatlanarli; yetarli. ◆ Xukizga — turtki, donoga ishora kifoya. Maqol. ◆ Biz sizlarning oʻqib yurganingizni koʻrib, xursand boʻlib yursak ham kifoya [dedi Gʻani aka]. P. Tursun, „Oʻqituvchi.“ ◆ Meʼmorchilikda faqat zehnu iqtidorning oʻzi kifoya emas, uning dadil va ogʻishmay ish koʻrishi ham gʻoyatda muhim. Mirmuhsin, „Meʼmor.“

Alloh kifoya yoki (Alloh kifoya qilsin) Tavakkal qilmoq maʼnosida... 1) Kishi oʻzini Alloh irodasiga topshirish, butun umidini (koʻproq favqulodda) unga ishongan holda bogʻlash. 2) Zulm koʻrgan mazlumning zolim ortidan (oʻch olish imkonsizligidan) aytadigan gapi (yaʼni Allohga solib qargʻash).

Antonimlari

КИФОЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kifoya
нареч.
довольно, достаточно; ◆ senga shu ham ~ тебе и этого достаточно; ◆ bir qarash ~ достаточно взглянуть; ◆ ~ qilmoq быть достаточным; ◆ bu ~ qilmaydi этого недостаточно; ◆ hoʻkizga turtki, donoga ishora ~ посл. волу - пинок, мудрому - намёк (достаточно).