kimsa

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

kim-sa

Etimologiyasi

KIMSA ' qandaydir bir odam'. Bu nomaʼlum k i m s a oyoh uchi bilan yurib keldi-da, moʻralab ay— vonga haradi (Abdulla Qodiriy). Qadimgi turkiy tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu soʻz asli kim yersä shaklida ishlatilgan (ДС, 307); bir soʻzga birlashish jarayonida kimirsä shakliga oʻtgan (ПДП, 394), oxiri ikkinchi boʻgʻindagi ir tovushlari talaffuz qilinmay qoʻygan: kim yersä > kimirsä > kimsä.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Umuman odam, shaxs, zot. ◆ Qis-qasi, ilgaridan oddiy bir tengdoshdek boʻlib kelgan bir qiz endi Elmurod uchun sirli bir kimsaga aylanib borar edi. P. Tursun, „Uqituvchi“ . ◆ Bu nomalum kimsa oyoq uchi bilan yurib keldi-da, moʻralab ayvonga qaradi. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

2 kam qoʻll. Hech kim, hech zot. ◆ Goʻyo kimsa hol soʻrmas mendan, Joʻragarim soʻramaslar hol. Rauf Parfi . ◆ Non sotib olay desa, bozor yoʻq, tortib olay desa, kimsa yoʻq. I. Rahim, „Chin muhabbat“ .

Antonimlari

КИМСА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

kimsa
уст. книжн.
1 мест. неопр.-отриц. кто-то; некто; кто-либо; кто-нибудь; ◆ koʻchada bir ~ koʻrinmaydi на улице никого не видно;
2 особа; человек, лицо, личность.