kiya
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
ki-ya
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
s. t. Biror narsani qadrlamaslik natijasida yuz beradigan yomon oqibat, jazo. ◆ Kiyasiga uchramoq. Kiyasiga qolmoq. m
— ◆ Shunaqa beburd, pastkashmiding, Neʼmat-jon. Ilon boʻlib avragan ekansan-ku meni, muhabbat kiyasiga uchragur! — dedi Zuhraxon. A. Muhiddin, „Chap choʻntak“ . ◆ Bizni desangiz, bu yoʻldan qayting. Ha-ha, qizingizning kiyasiga qolasiz. M. Ismoiliy, „Fargʻona t“ . o. ◆ Koʻzlarimiz yumuq oʻtsak bugun ham, Ertaga kiyangiz tutar begumon. "Yoshlik" .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
КИЯ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
kiya
разг. последствие, наказание (постигшее кого-л. за легкомыслие, неправильное поведение и т. п.); ◆ ~siga qolmoq (или uchramoq) получить по заслугам, быть проученным; ◆ buning ~siga uchraysiz это вам боком выйдет, вы ещё пожалеете об этом.