koʻmakchi

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻ-mak-chi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yordam, koʻmak beruvchi; yordamchi. ◆ Paxta terimiga chiqqan shaharlik koʻmakchilar. ◆ Bu gʻamlar yetmaganday, uning yagona koʻmakchisi boʻlgan shogirdini yaqinda bosh-a bir usta aynitib olib, bechora cholning qoʻlini kesdi. Oybek, „Tanlangan asarlar.“

2 tlsh. Otlardan keyin kelib, ularning boshqaruv yoʻli bilan tobelanishini koʻrsatuvchi, makon, zamon, sabab kabi maʼnolarni ifodalovchi yordamchi soʻz. mas. uchun, bilan, tomon soʻzlari.

Koʻmakchi feʼl; Asosiy feʼlning maʼnosiga qoʻshimcha maʼno beruvchi yordamchi feʼl. mas. oʻqib koʻr, yozib ber, ola qol kabilarda koʻr, ber, qol feʼllari.

Antonimlari

КЎМАКЧИ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Yoqutcha: көмөлөһөөччу

Ruscha _ru

koʻmakchi
1 помощник, пособник; // подсобный; вспомогательный; ◆ ~ feʼl грам. вспомогательный глагол;
2 грам. послелог.