koʻrpacha

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

koʻr-pa-cha

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

Oʻtirish uchun ostga toʻshala-digan, uzun gʻilof ichiga paxta solib qavil-gan qalin va yumshoqtoʻshak. ◆ Oʻchoqqa yaqinroq yerda, kigiz ustiga solingan koʻrpachada, kichkina bir sariq, bujur odam koʻk piyoladan choy hoʻplaboʻtiribdi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ . ◆ Koʻrpacha yozib, uni oʻtqazgach, „men hozir“, deb eshikka chiqib ketdi. S. Karomatov, „Oltin kum“ . _u

Soyasiga koʻrpacha solmoq {yoki yozmoq) Oʻta xurmat bilan, yelib-yugurib xizmat qilmoq, kutmoq. ◆ Oʻzi shoir ekan. Ishqilib, maqtab yozsin-da, deb soyasiga koʻrpacha yozgudek yelib-yugurib xizmat qildim. S. Anorboyev, „Oqsoy“ . ◆ Muncha, ulugʻlarning soyasiga koʻrpacha solma-sang. S. Ahmad, „Hukm“ .

Antonimlari

КЎРПАЧА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

koʻrpacha
1 уменьш. от koʻrpa;
2 курпача; одеяльце (узкое ватное одеяло для сидения, ватная подстилка); ◆ ~ga oʻtirmoq сесть на курпачу, сесть на одеяльце; ◆ 

• soyasiga ~ solmoq (букв. расстилать одеяльце в чьёй-л. тени) 1) очень уважать (кого-л.); 2) подхалимничать (перед кем-л.).