lochin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

lo-chin

Etimologiyasi

{{OʻTEL|I|LOCHIN 'ov qilishga oʻrgatiladigan yirtqich qush'. ◆ Ovchi qoʻlidagi lochin oʻljasiga tomon oʻqday uchib ketdi . Qadimgi turkiy tilda ham shunday maʼnoni anglatgan bu ot dastlab lachun tarzida talaffuz qilingan (ПДП, 398), keyinroq ikkinchi boʻgʻindagi u unlisi i unlisiga (Devon, I, 388), oʻzbek talida esa a unlisi â unlisiga almashgan: lachun > lachin > lâchin.

Bu soʻz Eski Turkchaga Eski Moʻgʻulchadan kirib kelgan deb taxmin qilinadi.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Yirtqich qushlar turkumining chaqqon harakatli bir turi; ovchilar uni qoʻlga oʻrgatib, qush ovlaydilar. ◆ Porillab uchadi choʻlning lochini. "Oysuluv" . ◆ Makoni ikki lochinning: Biri qoya, biri osmon. Qanoti ikki shoirning: Biri oʻlka, biri ochun. E. Vohidov, „Muhabbat“ .

2 koʻchma Shu qushga nisbatli belgini bildiradi; epchil, chaqqon; shijoatli. ◆ Mamajon lochin yigit, Serharakat, betinim. Q. Muhammadiy . ◆ Uning orqasidan “lochinlari” ham ot qoʻyishdi. K. Yashin, „Hamza“ .

Antonimlari

ЛОЧИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Ot

lochin (koʻplik lochinlar)

• Inglizcha: falcon

Ruscha _ru

lochin
1 сокол;
2 перен. сокол; // отважный, смелый; ◆ ~ yigit отважный парень, сокол.