maʼsum
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]maʼ-sum
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]arabcha — saqlangan, daxlsiz; gunohsiz, pok
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]1 kt. Begunoh, pok, toza. ◆ — Taqsir, siz mening maktabimni buzmadingiz, bu yerga odam boʻlarmikanman, ilm olarmikanman, deb insoniy niyat bilan kelgan maʼsumlarning koʻnglini buzdingiz, — dedi Gʻulomjon. M. Ismoiliy, „Fargʻona t. o.“
2 Nomusli, iffatli. ◆ Oʻsha kechada shunday pok va maʼsum koʻringan bu qiz bunchalik behayo boʻlib chiqishini, uning eng aziz tuygʻularini shunchalik haqorat qilishini oʻylaganmidi? O. Yoqubov, „Tilla uzuk“ .
3 Maʼsum (erkaklar ismi).
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]МАЪСУМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
maʼsum
книжн.
1 безвинный, безгрешный; ◆ ~ bola безгрешный, невинный ребёнок; ◆ ~ qurbon невинная жертва;
2 целомудренный;
3 Максум (имя собств. мужское).