mansab
mansab I
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]man-sab
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]\a. i^d-ish, amal, ah-vol, \olat| 1 Masʼul vazifa; amal, lavo-zim. ◆ Oʻzmansabidan foydalanmoq. Mansabdan tushmoq. m ◆ Mulla Abdurahmon Qoʻqon safa-riga hozirlanarkan, koʻngli Qoʻqonda oʻzini kutib turgan ulamolik shuhratiga, mufti-lik, qozi va aʼlashik mansabiga oshiqar edi. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon“ .
2 s. t. Oʻzini koʻrsatish uchun qilinadi-gan yoki oʻziga maʼqul ish, harakat. ◆ Manman-lik u kishiga bir mansab.
- Mansabga minmoq (yoki oʻtirmoq) Amalga tayinlanmoq, biror amalni, vazifani egallamoq. ◆ U juda katta mansabga mingan-day yon-veriga qaragisi kelmaydi. P. Tursun, „Oʻqituvchi“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]mansab II
[tahrirlash]Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]man-sab
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]geogr. Daryoning koʻl, dengiz yoki boshqa daryoga quyiladigan joyi. ◆ Har bir katta daryoning mansabi boʻladi. "Oʻqish ki-tobi" .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]МАНСАБ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari
[tahrirlash]Ruscha ru
mansab I
1 чин, звание; должность, пост; ◆ oʻz ~idan foydalanmoq пользоваться (или злоупотреблять) своим служебным положением; ◆ ofitserlik ~i офицерский чин; ◆ ~ga minmoq (или oʻtirmoq) занять пост, занять должность; ◆ u yerda har xil ~dagi odamlar bor edi там были люди всякого звания; ◆ ~ ahllari (букв. люди чинов) чиновники;
2 хобби, любимое занятие; ◆ manmanlik u kishiga bir ~ хвастовство - хобби этого человека.
mansab II
геогр. устье (реки), место впадения.