manzil
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
man-zil
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
[a. — maskan; turarjoy;
uy, xonadon] 1 Safarda, yoʻlda toʻxtab oʻti-ladigan, qoʻnib turiladigan yoki yetib bo-rish moʻljallangan joy. ◆ Bir necha minutdan keyin qiz bilan yigit manzilga yaqinlashdi-lar. S. Ayniy, „Doxunda“ . ◆ Shahristongahozir-gina kirib keldim. Tunamoqqa manzil istay-man. Q. Mirzo, „Olam goʻzal“ .
2 koʻchma Kurash, harakat natijasida eri-shilishi moʻljallangan marra. ◆ Manzilga yaqinlashgan sari, sezgimiz oʻtkir, qilichimiz keskir boʻlishi lozim. Uygʻun, „Navbahor“ .
3 Yoʻlning bir toʻxtash joyidan ikkin-chi bir toʻxtash joyigacha boʻlgan masofa. ◆ Bir manzil, ikki manzil yoʻl yurib borayotir edi, oldidan bir kampir chiqdi. "Ravshan" .
4 Turarjoy, istiqomatgoh. ◆ Birdan past-dan, togʻ qazuvchilar manzilidan shodiyona qich-qiriqlar koʻtarildi. M. Ismoiliy, „Far-gʻona t“ . o.
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МАНЗИЛ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ism[tahrirlash]
manzil
OʻTIL