mirza

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mir-za

Etimologiyasi

MIRZA Bu birlik asli 'savodli', 'oʻkimishli', 'yozuv-chizuv ishlarini olib boradigan xodim', 'kotib' maʼnolarini anglatadi (OʻTIL, I, 466). Bu otning 'kotib' maʼnosi asosida tarixan mirzaboshi oti tuzilgan.
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (III-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

a. + f. I jjt-e < "amirzoda" s. ning qisqargan shakli

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 tar. Yozuv-chizuv ishlarini olib borgan lavozimli kishi; kotib. ◆ Amlokdorning mirzasi beliga suqilgan qalamdonini ochib, qalamini qoʻliga oldi. S. Ayniy, „Qullar“ .

2 koʻchma Savodli, oʻqimishli odam.

Mirza yigit Savodli, oʻqimishli yosh

kishilarga hurmat bilan murojaat etish shakli.

3 esk. Yuqori tabaqalarga mansub kishi; janob. ◆ Men choʻriman, siz mirzasiz, bekvachcha! "Goʻroʻgʻli" .

4 Mirza (erkaklar ismi).

Antonimlari

МИРЗА. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mirza
1 ист. писарь, писец; секретарь;
2 перен. грамотный человек; ◆ ~ yigit вежливое обращение к молодому человеку;
3 уст. господин; человек, принадлежащий к привилегированному классу; ◆ it yotish, ~ turish погов. ложится спать как собака, просыпается, как господин (о житейских неурядицах, трудностях жизни); ◆ Men choʻriman, siz ~siz, bekvachcha! («Гўрўѓли») Я рабыня, а вы, господин, сын бека;
4 Мирза (имя собств. мужское).