moʻmin

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

moʻ-min

Etimologiyasi

arab. – eʼtiqod qiluvchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1. din. Ollohning borligiga iqror boʻlgan, imon keltirgan kishi; musulmon. ◆ [Safar boʻzchi] Shu kaʼbatulloning ichida oʻtirib, yolgʻon gapirgan odam musulmon emas, kishining qasamiga ishonmagan ham yetti mazhabda moʻmin emas. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

2. koʻchma Yuvosh, beozor, muloyim. ◆ Moʻmin odam, ◆ Muharram koʻchada soddagina, moʻmingina koʻringan bu qizning shunchalik shoʻxliklari.. borligini oʻzi koʻrmay, birov aytganda, aslo ishonmasdi. Shuhrat, „Shinelli yillar.“

3. Moʻmin (erkaklar ismi).

Antonimlari

МЎМИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

moʻmin
1 рел. верующий (мусульманин), правоверный;
2 смиренный, скромный; смирный, безвредный (человек); ◆ ~ bola тихий, смирный мальчик;
3 Мумин (имя собств. мужское).