Kontent qismiga oʻtish

moʻmin

Vikilug‘atdan olingan

Oʻzbekcha (uz)

[tahrirlash]

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

[tahrirlash]

moʻ-min

Aytilishi

[tahrirlash]

Etimologiyasi

[tahrirlash]

arab. – eʼtiqod qiluvchi;

Maʼnoviy xususiyatlari

[tahrirlash]

Maʼnosi

[tahrirlash]

1. din. Ollohning borligiga iqror boʻlgan, imon keltirgan kishi; musulmon. ◆ [Safar boʻzchi] Shu kaʼbatulloning ichida oʻtirib, yolgʻon gapirgan odam musulmon emas, kishining qasamiga ishonmagan ham yetti mazhabda moʻmin emas. A. Qodiriy, „Mehrobdan chayon.“

2. koʻchma Yuvosh, beozor, muloyim. ◆ Moʻmin odam, ◆ Muharram koʻchada soddagina, moʻmingina koʻringan bu qizning shunchalik shoʻxliklari.. borligini oʻzi koʻrmay, birov aytganda, aslo ishonmasdi. Shuhrat, „Shinelli yillar.“

3. Moʻmin (erkaklar ismi).

Sinonimlari

[tahrirlash]

Antonimlari

[tahrirlash]

МЎМИН. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

[tahrirlash]

moʻmin
1 рел. верующий (мусульманин), правоверный;
2 смиренный, скромный; смирный, безвредный (человек); ◆ ~ bola тихий, смирный мальчик;
3 Мумин (имя собств. мужское).