muhabbat

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-hab-bat

Etimologiyasi

arab. مُحَبَّة – sevgi, ishq; bogʻlanish.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Kimsaning kimsaga qalbdan berilish hissi; sevgi, ishq. ◆ Muhabbat chiroy tanlamas, uyqu — oʻrin. Maqol . ■■ ◆ Qiz Ioʻlchini chuqur sevar, uning yolgʻiz ismini eshitish bilan yuragi toʻlqinlanar edi. Bu muhabbat qizning koʻngliga yoz chogʻi.. saraton quyoshi bilan birga kirgan edi. Oybek, „Tanlangan asarlar“ . ◆ Hammasi joyida, faqat oʻrtaydi Visolni qoʻmsagan otash muhabbat. G. Joʻrayeva, „Iqbol“ .

2 Birovga, biron narsa yoki ishga berilish, moyillik tuygʻusi, mehr. ◆ Musiqaga muhabbat qoʻymoq. Sanatga boʻlgan muhab-bat. 1◆ sh Polvonlarning biriga muhabbat, ikkinchisiga nafrat bilan qarab turgan xalq koʻzida, uning hayajonli yuzida ikki dunyo ku-rashi aks etgandek edi. M. Ismoiliy, „Far-gʻona t“ .o. ◆ Otam boʻlmasangiz ham, meni ota-lik muhabbati bilan sevgan sodiq va mehri-bon kishimsiz, yaʼni maʼnaviy otam. A. Kr-diriy, „Oʻtgan kunlar“ .

3 Muhabbat (xotin-qizlar ismi).

Sinonimlari

Ishq,sevgi

Antonimlari

МУҲАББАТ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

• Ozarbayjoncha: eşq
• Indonezcha: suka
• Turkmancha: ýşk

Ruscha _ru

muhabbat
1 любовь; симпатия; ◆ ~ qoʻymoq полюбить; возыметь симпатию; ◆ vatanga ~ любовь к родине; ◆ ularda bir-birlariga ~ tugʻildi 1) между ними возникла симпатия; 2) они полюбили друг друга;
2 Мухаббат (имя собств. женское).