muloyim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-lo-yim

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

\a. mos, muvofiq,

qulay; odobli, xushxulq] 1 Qoʻlga yumshoq urinadigan, mayin. ◆ Muloyim teri. ^Xol-juvon oyim.. badanginalari muloyim. "Ha-sanxon" .

2 koʻchma Yoqimli va yumshoq taʼsirli. ◆ Ertalab yomgʻir tingan, havo naqadar muloyim va orombaxsh. J. Abdullaxonov, „Oriyat“ . ◆ Muhiddin Yulduzxonning muloyim tovushida oʻz qalbidagi singari maʼnoni sezdi. R. Fayziy, „Choʻlga bahor keldi“ .

3 koʻchma Gap-soʻz, xatti-harakatlari ni-hoyatda yoqimli va yumshoq. ◆ Aiixon tabiatan ogʻir, muloyim, kamgap yigit edi. M. Xayrullayev, „Tilla marjon“ . ◆ Narigi qoʻnishdagi bosh choʻpon dadasini tanir ekan, parvona boʻldi, bechora. Xotini ham bir muloyimki. S. Anorboyev, „Oqsoy“ .

Antonimlari

МУЛОЙИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

muloyim
1 мягкий, нежный; ◆ ~ tori нежная кожа; ◆ qizday ~ нежный, как девушка;
2 перен. мягкий, мягкосердечный; кроткий; нежный; ласковый; // мягко; ◆ ~ odam мягкий, кроткий человек; ◆ ~ tabiatli kishi человек с мягким характером.