mungʻaymoq
[tahrirlash]
Morfologik va sintaktik xususiyatlari[tahrirlash]
mun-gʻay-moq
Aytilishi[tahrirlash]
Etimologiyasi[tahrirlash]
MUNGʻAY- q. mingʻay—
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.
Maʼnoviy xususiyatlari[tahrirlash]
Maʼnosi[tahrirlash]
s. t. Maʼyus, tushkun hoLda boʻlmoq; maʼyuslanmoq. ◆ Sharofat ol-dingi kursilarning birida mungʻayib, tez-tez burnini, koʻzini artib, dam-badam xoʻreinib oʻtirar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqla-ri“ . ◆ Islom ota mungʻayib oʻtirgancha, sallali boshini kaftlari orasiga olib, ogʻir-ogʻir tebranardi. N. Aminov, „Yolgʻonchi farish-talar“ .
Sinonimlari[tahrirlash]
Antonimlari[tahrirlash]
МУНҒАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.
Tarjimalari[tahrirlash]
Ruscha ru
mungʻaymoq
см. mungaymoq.