mungʻaymoq

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mun-gʻay-moq

Etimologiyasi

MUNGʻAY- q. mingʻay—
Oʻzbek tilining etimologik lugʻati (I-jild) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q. Adabiyotlar roʻyxati.

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

s. t. Maʼyus, tushkun holda boʻlmoq; maʼyuslanmoq. ◆ Sharofat ol-dingi kursilarning birida mungʻayib, tez-tez burnini, koʻzini artib, dam-badam xoʻreinib oʻtirar edi. A. Qahhor, „Qoʻshchinor chiroqla-ri“ . ◆ Islom ota mungʻayib oʻtirgancha, sallali boshini kaftlari orasiga olib, ogʻir-ogʻir tebranardi. N. Aminov, „Yolgʻonchi farish-talar“ .

Antonimlari

МУНҒАЙМОҚ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

mungʻaymoq
см. mungaymoq.