muqim

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-qim

Etimologiyasi

[ arab. – bir yerda istiqomat qiluvchi, (doimiy) turuvchi ]

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Bir yerda doimiy turuvchi, tub joyli. ◆ Gʻijduvonning muqim savdogarlarining doʻkonlari, saroylari bino boʻlgan chorsuda savdogarlarning mollarini qoʻriqlaydigan uch-toʻrt nafar qorovul koʻzga koʻrindi. S. Ayniy, „Qullar.“

2 Doimo boʻladigan, doimiy. ◆ Oʻylab qarasa, unga [Akbarga] ham mavsumli ish emas, muqim ish zarur ekan. I. Shamsharov, „Gʻurumsaroyliklar.“

3 Muqim (erkaklar ismi).

Antonimlari

МУҚИМ. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

muqim
1 оседлый, постоянно живущий, постоянно проживающий; коренной (житель);
2 постоянный; // постоянно;◆ unga mavsumiy emas, ~ ish kerak ему нужна работа не сезонная, а постоянная;
3 Муким (имя собств. мужское); ◆ 

• gapni ~ qilmoq сговориться; приходить к соглашению.