murid

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-rid

Etimologiyasi

\a. 3jja — izdosh, ergashuvchi, shogird; sufiylar shogirdi

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

din. Pir yoki eshon (murshid)ga qoʻl berib, sufiylik yoʻliga kirgan shaxs. ◆ Temurbekning otasi Amir Taragʻay esa Abduxoliq Gʻijduvoniy taʼlimotiga ixlos qoʻygan Amir Shamsuddin Kulolning muridi edi. P. Qodirov, „Til va el“ . ◆ Adras toʻnli, zarbof choponli kishilar, or-tida muridlarini ergashtirgan ulamo-uma-ro koʻrinsa, darhol oxirat kunidan vaʼz aunt adi. S. Siyoyev, „Avaz“ . ^:

Murid ovlamoq Qishloqma-qishloq yurib, muridlarni tovlamoq, ulardan nazr-niyoz yigʻmoq. ◆ Turkman eshonlari ham murid ovlaydilar, ham imomatchilik qiladilar, yaʼni turkmanlarning nikoh va janoza ma-rosimlarini bajaradilar. S. Ayniy, „Esda-liklar“ .

Antonimlari

МУРИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

murid
рел. мюрид (последователь, ученик ишана, шейха или пира).