murid
Qiyofa
Morfologik va sintaktik xususiyatlari
[tahrirlash]mu-rid
Aytilishi
[tahrirlash]Etimologiyasi
[tahrirlash]\a. 3jja — izdosh, ergashuvchi, shogird; sufiylar shogirdi
Maʼnoviy xususiyatlari
[tahrirlash]Maʼnosi
[tahrirlash]din. Pir yoki eshon (murshid)ga qoʻl berib, sufiylik yoʻliga kirgan shaxs. ◆ Temurbekning otasi Amir Taragʻay esa Abduxoliq Gʻijduvoniy taʼlimotiga ixlos qoʻygan Amir Shamsuddin Kulolning muridi edi. P. Qodirov, „Til va el“ . ◆ Adras toʻnli, zarbof choponli kishilar, or-tida muridlarini ergashtirgan ulamo-uma-ro koʻrinsa, darhol oxirat kunidan vaʼz aunt adi. S. Siyoyev, „Avaz“ . :
- Murid ovlamoq Qishloqma-qishloq yurib, muridlarni tovlamoq, ulardan nazr-niyoz yigʻmoq. ◆ Turkman eshonlari ham murid ovlaydilar, ham imomatchilik qiladilar, yaʼni turkmanlarning nikoh va janoza ma-rosimlarini bajaradilar. S. Ayniy, „Esda-liklar“ .
Sinonimlari
[tahrirlash]Antonimlari
[tahrirlash]МУРИД. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.