musofir

Oʻzbekcha (uz)

Morfologik va sintaktik xususiyatlari

mu-so-fir

Etimologiyasi

a. مُسَافِر - safarga chiq-qan, sayoqatchi, yoʻlovchi; mehmon

Maʼnoviy xususiyatlari

Maʼnosi

1 Safar-dagi kishi; sayyoh. ◆ Har shahardan har shahar-ga yuramiz, Bir musofir bizlar gado boʻlamiz. "Shirin bilan Shakar" . ◆ Boy mehmonxonaga kirganda, musofir yostiqqa bosh qoʻyib uyqu-ga ketgan, bahuzur yoʻl hordigʻini chiqarayot-gan edi. U. Ismoiliy, „Saylanma“ .

2 Boshqa yerdan kelgan yoki boshqa yerda yashovchi; kelgindi. ◆ Bundan oʻn sakkiz yil burun bu qiiayuqning bir burchagida musofir bir temirchi boʻlar edi. A. Qahhor, „Sarob“ . ◆ Qizim-ni musofirga bermayman, deb qoʻyarmikan. A. Qodiriy, „Oʻtgan kunlar“ .

3 s. t. Oʻzga, yot (el-yurt haqida). ◆ -Rah-mapii otam musofir ellarda.. mening nima boʻlishimni ham oʻylamaganmikan? — dedi Hojixola. M. Ismoiliy, „Fargʻonat“ . o. ◆ Biz uzoq judolikdan keyin musofir yurtda uch-rashgan aka-ukalardek quchoqlashib ketdik. O. Yokubov, „Izlayman“ .

Antonimlari

МУСОФИР. Oʻzbek tilining izohli lugʻati (2022) maʼlumotlaridan foydalanilgan; q.Adabiyotlar roʻyxati.

Tarjimalari

Ruscha _ru

musofir
1 приезжий; человек, находящийся на чужбине;
2 путешественник; ◆ ~-mujovir приезжие (странники, путники).